In dit project was het doel om een albumcover te creëren in de stijl van een moderne artiest. Hierin heb ik de keuze gemaakt om in de stijl van Naudline Pierre een albumcover te ontwerpen voor de band "The Last Dinner Party".
Om een artiest te vinden wiens stijl ik ging gebruiken om een albumcover te creëren ben ik eerst op zoek gegaan naar verschillende moderne artiesten die mij visueel aanspreken, hierdoor heb ik de artiesten Holly Warburton, Naudline Pierre, Kenne Gregoire, Salman Toor en Amy Dury gevonden. Vervolgens ben ik gaan kijken naar meer werk dat ieder van hen maakt en wat zij met hun werk willen zeggen, om zo te zien welke artiest mij echt het meeste aansprak. De artiest die mij het meest aansprak was Naudline Pierre.
Tread Lightly
Wat mij in eerste instantie aansprak in Naudline Pierre’s werk is haar gebruik van kleur. Haar werk “Tread Lightly”(2017) (hierboven te zien) was wat mij introduceerde aan Pierre. Dit heeft mij ertoe geleid om verder in haar werk te duiken. De manier waarop zij haar “protagonist” en symboliek gebruikt om een beeld te geven aan haar ervaringen, gevoelens en de unieke manier waarop zij de wereld ziet inspireerde mij.
Wat mij in eerste instantie aansprak in Naudline Pierre’s werk is haar gebruik van kleur. Haar werk “Tread Lightly”(2017) (hierboven te zien) was wat mij introduceerde aan Pierre. Dit heeft mij ertoe geleid om verder in haar werk te duiken. De manier waarop zij haar “protagonist” en symboliek gebruikt om een beeld te geven aan haar ervaringen, gevoelens en de unieke manier waarop zij de wereld ziet inspireerde mij.
Reference Board
Hierboven is een reference board te zien van Naudline Pierre’s werk. Er zijn een aantal elementen die herkenbaar zijn in Naudline Pierre’s werk. Een van de belangrijkste elementen is haar gebruik van haar “protagonist”. Pierre’s protagonist neemt in haar werk verschillende vormen, waar haar protagonist eerst bijna Pierre zelf in een ander universum was, ziet ze haar protagonist nu eerder als een persoon losstaand van zichzelf, ze gebruikt haar protagonist om gevoel en haar onderbewustzijn te ontdekken en weer te geven in haar kunst. Haar gebruik van kleur valt ook op, zo maakt Pierre veel gebruik van felle kleuren die vaak in sterk contrast staan met donkere, bijna zwarte, tinten. Daarnaast is haar gebruik van textuur ook een punt waarop contrast toegepast wordt, Naudline maakt vaak gebruik van zowel ruwe als egale schildertechnieken binnen een werk. Hiernaast is Pierre’s gebruik van religieuze beeldtaal als gereedschap om haar verhaal te vertellen een belangrijk element wat haar werk uniek maakt. Pierre verwerkt deze beeldtaal en transformeert dit tot haar eigen individuele beeldtaal om zo haar verhaal uit te drukken. Pierre’s gebruik van licht in haar werk is ook uniek, zo gebruikt ze licht eerder op een symbolische dan realistische manier, ze laat realistische regels voor licht los, om zo werkelijk iets te zeggen met hoe ze dit vertoont.
Analyse
Om mijn beeld van Pierre’s werk preciezer te krijgen heb ik twee van haar werken gekozen om verder onder een vergrootglas te leggen. Zo kan ik de complexiteiten in haar werk benoemen en deze vervolgens ook goed toepassen.
Om mijn beeld van Pierre’s werk preciezer te krijgen heb ik twee van haar werken gekozen om verder onder een vergrootglas te leggen. Zo kan ik de complexiteiten in haar werk benoemen en deze vervolgens ook goed toepassen.
Werk 1: "Close Quarters" (2018)
Naudline Pierre laat in dit figuratieve, olieverf werk haar ‘protagonist’ zien, wie vastgehouden wordt door twee figuren, waarvan een gevleugeld figuur. Pierre maakt gebruik van herhaalde motieven, een voorbeeld hiervan zijn de sterren. In dit werk is gebruik gemaakt van warme (met uitzondering van de enkele blauwe ster vertoont aan de linkerhand van het gevleugelde figuur), felle kleuren in de figuren, contrasterend naast een donkere, bijna zwarte achtergrond. In dit werk is ook te zien hoe Naudline Pierre gebruik maakt van verschillende contrasterende texturen in haar werk. Waar haar ‘protagonist’ met een egale textuur vertoond wordt is het gevleugelde figuur met een ruwere techniek geschilderd. Er is gebruik gemaakt van een asymmetrische compositie en er lijkt daarbovenop gebruik gemaakt te zijn van de Fibonacci spiraal. Zo worden de ogen van de beschouwer vanaf het eerste figuur, centraal onderaan het werk, naar de protagonist, het gevleugelde figuur geleid, vervolgens worden de ogen van de beschouwer via zowel de vleugel als de arm van dit figuur weer opnieuw naar beneden geleid. Door het gebruik van extra detail in de rechterhand van het figuur blijven de ogen van de beschouwer langer kijken naar de ontmoeting die vertoont wordt tussen Pierre’s Protagonist en het gevleugelde figuur. Er is gebruik gemaakt van een symbolische lichtbron, deze heeft geen effect op de lichtinval vertoont in het werk. Ook te zien is, hoe er gebruik gemaakt is van diffuus licht zonder een specifieke lichtbron. Verder lijkt Pierre zich niet te houden aan realistische regels met betrekking tot het vertoonde licht en schaduw. Het werk is geschilderd op een rechthoekig canvas van 116,84 centimeter lang en 73,66 centimeter breed.
Werk 2: "Written in the Sky" (2022)
In dit werk verbeeld Naudline Pierre haar protagonist in het midden van een Triptiek. Deze is 304,8 centimeter hoog en 304,8 centimeter breed. Dit is een van de vele voorbeelden van Pierre’s gebruik van beeldtaal met religieuze associatie als gereedschap om haar verhalen te vertellen. De religieuze beeldtaal is ook terug te zien in onder andere de gevleugelde figuren, de sterren, de vlammen, slangen en het gebruik van symboliek licht. In dit werk is gebruik gemaakt van warme overeenkomende tonen met donkere, bijna zwarte, accenten. Er is gebruik gemaakt van contrasterende texturen (ruw en egaal). Dit is voornamelijk terug te zien in de egale wijze van schilderen die gebruikt is voor Pierre’s protagonist in contrast met de gevleugelde figuren die haar protagonist omringen die op een ruwere wijze geschilderd zijn. In het werk wordt voornamelijk een driehoekscompositie naar voren gebracht, dit mede door de focus die op Pierre’s protagonist gelegd wordt door de heldere kleur rood waarmee deze geschilderd is, wat in contrast staat met de rest van het kleurgebruik in het schilderij. Het licht in het werk is te beschrijven als een diffuus licht, deze heeft geen duidelijke lichtbron. Ook is er een symbolische lichtbron te zien, maar deze heeft geen effect op de werkelijke lichtinval te zien binnen het schilderij.
